# 117. Mysli znane i nieznane...(odsłona 20)

Myśli znane i nieznane….(odsłona 20)

Jan Paweł II był osobą niezwykłą, o wielu przymiotach, które ciągle odkrywamy szukając w Nim - zwłaszcza w obecnych trudnych czasach - oparcia, wzoru do naśladowania. Dużo na ten temat powiedziano i napisano, ale zwykle bardzo poważnie - a to perspektywy historycznej, a to z filozoficznej, a to z politycznej... Czy chcielibyście jednak poznawać Go poprzez Niego Samego, poprzez Jego wypowiedzi i zachowania w różnych sytuacjach? Zobaczcie proszę kilka poniższych przykładów…

Z jednej strony –

Najwyższy autorytet, osoba budząca respekt, szacunek:

„Gdy się stoi osobiście przed Ojcem Świętym robi on o wiele większe –niż na fotografiach lub w telewizji – wrażenie siły i osobistego uroku, spod którego nie można się wyzwolić.” /Rosalyn Carter, żona prezydenta Stanów Zjednoczonych

Z drugiej strony

Ojciec, osoba bliska, pełna uczuć, miłości:

Podczas jednej z audiencji blisko do Papieża podchodzi dziesięcioletnia włoska dziewczynka. Jan Paweł II zwraca się ku niej głaszcze  ją po włosach. Dziewczynka pyta: ”Czy mogę Ci dać buziaka?” „Dlaczego nie?” – odpowiada pytaniem Papież bez cienia zakłopotania- i nadstawia policzek, po czym sam serdecznie całuje dziewczynkę.

A jednocześnie

osoba zdolna do autorefleksji, pełna humoru:

W Gnieźnie podobnie jak dzień wcześniej w Warszawie, słońce praży niemiłosiernie. Jest ponad trzydzieści stopni w cieniu. Papież Jan Paweł II odnosi się do tego z humorem: „W Rzymie było dla mnie za gorąco, dlatego zdecydowałem się przyjechać do Polski. Myślałem, że tutaj będzie chłodniej.” Odpowiedzią jest śmiech i oklaski, więc na zakończenie Papież dodaje: ”Jak widzicie, także Papież może się mylić.”

I także

teolog, etyk, głęboko patrzący i daleko widzący, posługujący się językiem trafiającym do każdego:

Podczas pierwszej wizyty w Brazylii ktoś pyta Jana Pawła II, jak wytrzymuje takie psychiczne i fizyczne obciążenie. Odpowiedź Papieża jest prosta: „Śpię dobrze. I idę spokojnym, miarowym krokiem taternika.”

Dziś Jan Paweł II skończyłby 94 lata.

Chciałam Wam dziś przypomnieć parę wypowiedzi naszego Papieża. Zdań, które ja mam zawsze w pamięci. Myślę, że warto się nad nimi pochylić i zawsze, w każdej sytuacji o nich pamiętać.

A po maturze chodziliśmy na kremówki.

/ze wspomnień podczas ostatniej wizyty w rodzinnych Wadowicach.

Bogatym nie jest ten, kto posiada, ale ten, kto „rozdaje”, kto zdolny jest dawać.

/adhortacja apostolska „Redemptionis donum.”

Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.

Jak można kochać Boga który jest niewidzialny, nie kochając człowieka który jest obok nas.

Jesteśmy tym bogatsi im więcej rzeczy zbędnych zdołamy odrzucić.

Kobiecość odnajduje siebie w odbiciu męskości, podczas gdy męskość potwierdza się przez kobiecość.

Każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi, ma wieczną wartość przed oczami Boga.

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.

/Westerplatte 1987

Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność.

Miłość nie oznacza emocjonalnego przemijania czy chwilowego oczarowania, ale wyraża wolę i odpowiedzialną decyzję związania się całkowicie „na dobre i na złe”. Jest darem z siebie samego drugiemu człowiekowi.

Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza.

Musicie być mocni. Drodzy bracia i siostry! Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni! Dziś tej mocy bardziej Wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów. Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego! Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć… Musicie być mocni miłością, która cierpliwa jest, łaskawa jest…

/homilia wygłoszona na krakowskich Błoniach w 1979.

Naród ginie, gdy znieprawia swojego ducha, naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza i tego żadne siły zewnętrzne nie zdołają zniszczyć

/homilia wygłoszona w czasie mszy św. odprawionej pod szczytem Jasnej Góry w Częstochowie, 19 czerwca 1983.

Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.

/orędzie na XXXV Światowy Dzień Pokoju, 1 stycznia 2002.

Nie ma szczęścia, nie ma przyszłości człowieka i narodu bez miłości.

Nie ma większego bogactwa w narodzie nad światłych obywateli.

/przemówienie w czasie wręczenia doktoratu honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Watykan, 23 listopada 2004

Nie ma wolności bez solidarności! Dzisiaj wypada powiedzieć: nie ma solidarności bez miłości, więcej! nie ma przyszłości człowieka i narodu.

/homilia wygłoszona w czasie mszy św. odprawionej na hipodromie w Sopocie, 5 czerwca 1999

Nie można żyć tylko na próbę, nie można umierać tylko na próbę. Nie można kochać tylko na próbę, przyjmować tylko na próbę i na czas człowieka.

/homilia w czasie mszy św. Królestwo Boże i rodzina chrześcijańska, Kolonia, 15 listopada 1980

Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.

/Częstochowa, 18 czerwca 1983.

Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!

/ homilia Jana Pawła II wygłoszona podczas mszy św. na placu Zwycięstwa, Warszawa, 2 czerwca 1979.

Nauczcie się kochać to, co prawdziwe, dobre i piękne.

Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej.

Pozwólcie mi iść do domu Ojca.

/ostatnie słowa wypowiedziane przed śmiercią.

Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro.

Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i miłości.

Szukałem was, teraz przyszliście do mnie i za to wam dziękuję.

/ słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II – według rzecznika Stolicy Apostolskiej Joaquina Navarro-Vallsa – na wieść o tym, że do Watykanu przybyły tysiące młodych ludzi, by czuwać na placu św. Piotra (2 kwietnia 2005).

To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu.

/z pożegnalnego przesłania Jana Pawła II.

Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka.

/Jan Paweł II naucza. O rodzinie. Tematyczny wybór tekstów papieża Jana Pawła II, Wydawnictwo M, 2011, s. 140.

Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest twoje.

Wolności nie można tylko posiadać, nie można jej zużywać. Trzeba ją stale zdobywać i tworzyć przez prawdę.

Wstyd mi. Prezydent stoi, kardynał stoi – a ja siedzę.

/w czasie wizyty w Kalwarii Zebrzydowskiej, 18 sierpnia 2002.

Wybrali mnie na papieża, a niech ich!

/słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II tuż po konklawe.

Zbyt często ludzkie życie rozpoczyna się i kończy pozbawione radości i pozbawione nadziei.