niedziela, 3 maja 2015

# 239. Poezja serca [18]



Zanurzcie się wraz ze mną w otchłań miłości…

Kiedy mnie już nie będzie

Agnieszka Osiecka




Siądź z tamtym mężczyzną
twarzą w twarz,
kiedy mnie już nie będzie.
Spalcie w kominie
moje buty i płaszcz,
zróbcie sobie miejsce ...

A mnie oszukuj mile
uśmiechem, słowem, gestem,
dopóki jestem, dopóki jestem.

Płyń z tamtym mężczyzną
w górę rzek,
kiedy mnie już nie będzie,
znajdźcie polanę, smukłą sosnę i brzeg,
zróbcie sobie miejsce ...

A mnie wspominaj czule,
że mało tak się śniłam,
a przecież byłam, no przecież byłam.

Dziel z tamtym mężczyzną
chleb na pół,
kiedy mnie już nie będzie,
kupcie firanki, jakąś lampę i stół,
zróbcie sobie miejsce ...

A mnie bezczelnie kochaj,
choć smutne śpiewki przędę,
bo przecież będę, no przecież będę.



 
Agnieszka Osiecka – poetka, pisarka, autorka piosenek, które stały się wielkimi przebojami. Słuchając Jej piosenek, można odnieść wrażenie, że naprawdę potrafiła kochać. Nic bardziej mylnego. Od zawsze męczyły ją role żony czy kochanki. Potrzebowała wolności. Jej zawsze szukała. A miłość? Na mężczyzn miała swoją metodę. Najpierw rozkochać, a potem porzucić, zdradzić. Wtedy czuła się spełniona. W marcu ubiegłego roku napisałam krótkie wspomnienie o tej wspaniałej poetce [TU], której twórczość do dnia dzisiejszego mnie wzrusza i niejednokrotnie doprowadza do łez. Czyż ten wiersz nie jest piękny? 

A teraz posłuchajcie go w brawurowym wykonaniu trzech artystek polskich scen Magdy Umer, Ani Dąbrowskiej i Edyty Geppert. Nie mogłam się zdecydować, którą z nich wybrać, więc posłuchajcie wszystkich. Która Wam się najbardziej podoba?  



11 komentarzy:

  1. Uwielbiam ten wiersz właśnie w formie piosenki. Ma w sobie tyle rezygnacji, pogodzenia się z nieuchronnym, a jednocześnie jest pełen nadziei. Piękny.:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Cudnie, że właśnie teraz Agnieszka Osiecka. Czytam "Koleżanka. Wspomnienia o Agnieszce Osieckiej". Oprawa muzyczna tego utworu też doskonała, cenię każdą z wykonawczyń, jednak nie ma jak Seweryn Krajewski... Agnieszka Osiecka i Seweryn Krajewski, to dopiero jest POEZJA :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Powyższy wiersz jest przepiękny. Nigdy wcześniej go nie znałam, ale jakoś wyjątkowo trafił do mojego serca.

    OdpowiedzUsuń
  4. O ile poezja nie jest moją stroną, to powyższy wiersz znam i naprawdę uwielbiam :)
    Thievingbooks.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. Wiersz jest naprawdę cudowny. Szczególnie spodobał mi się w formie piosenki Ani Dąbrowskiej :))

    OdpowiedzUsuń
  6. Uwielbiam Osiecką. Jej teksty są ponadczasowe i takie prawdziwe. Gdy kilka lat temu ukazała się książka z wyborem wierszy i piosenek, nie wahałam się ani chwili :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Piękny wiersz. Dawno już nie czytałam poezji i dlatego zaglądając do Ciebie postanowiłam to zmienić :).

    OdpowiedzUsuń
  8. jakiś czas temu pokochałam wiersze i teraz dosłownie je wchłaniam :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nigdy poezja jakoś do mnie nie trafiała... no może poza paroma autorami.

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy pozostawiony komentarz. Moje oczy się śmieją, jak go widzę i od razu robi mi się weselej i cieplej na duszy. Dzięki Wam wiem, ze warto pisać dalej i ze mój blog ma jakiś sens. Staram się odpowiedzieć na każdy komentarz i odwiedzić wszystkich moich czytelników.
Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i do zobaczenia na Waszym blogu.