Zanurzcie się wraz ze mną w otchłań
miłości…
Jest już za późno, nie jest za późno
Edward Stachura
Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć,
Tęskność zawrotna przybliża nas.
Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwu planet,
Cudnie spokrewnią się ciała nam.
Jest już za późno!
Nie jest za późno!
Jest już za późno!
Nie jest za późno!
Jeszcze zdążymy tanio wynająć małą mansardę
Z oknem na rzekę lub też na park,
Z łożem szerokim, piecem wysokim, ściennym zegarem,
Schodzić będziemy codziennie w świat.
Jest już za późno!
Nie jest za późno!
Jest już za późno!
Nie jest za późno!
Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić,
Siebie zachwycić i wszystko w krąg.
Wojna to będzie straszna, bo Bóg nas będzie chciał zniszczyć,
Lecz nam się uda zachwycić go.
Już jest za późno!
Nie jest za późno!
Nie jest za późno!
Nie jest za późno!
Edward Stachura - prozaik i poeta, urodził się 18
sierpnia 1937 roku w Pont-de-Chéruy, we Francji, zmarł tragicznie 24 lipca 1979
w Warszawie.
Gdyby żył - co jest mało prawdopodobne
- miałby lat prawie osiemdziesiąt, co w przypadku wiecznego chłopca w kurtce, z
chlebakiem i gitarą jest zupełnie niewyobrażalne. Zakonserwowany przedwczesną,
gwałtowną śmiercią w wiecznej młodości, razem ze swoimi wciąż młodymi
bohaterami, a właściwie sobowtórami - nie zestarzeje się już nigdy. Stachura
nie chciał, czy nie umiał, zanurzyć się w czasie, w jego niszczycielskim żywiole,
poddać się jego próbie.
Jest typem wagabundy: trampa, rajdowca,
gdy trzeba autostopowicza, podróżnika, cygana, brata-łaty, wrażliwca-altruisty,
wynoszącego zdecydowanie kalejdoskop nowych doznań i wrażeń nad cnoty życia
osiadłego, uroki posiadania i dorobkiewiczostwa. Jego system wartości i swoisty
kodeks honorowy nie jest trudno wyczytać z opowiadań, powieści, dywagacji,
notatek i szkiców podróżnych, choć na pierwszy rzut oka jest to twórczość
bardziej egzystencjalno-impresjonistyczna niż esencjalno-moralizatorska. Źródło
Nie sposób nie kochać Jego twórczości.
Pokochali Go również piosenkarze, aktorzy, zespoły muzyczne. Wiele Jego utworów
poetyckich jest do dziś wykonywanych, głównie na koncertach, kameralnych spotkaniach
muzycznych, czy recitalach. Zapraszam i ja – posłuchajcie tego pięknego
wiersza.
Poruszający ten wiersz... ciężko mi napisać coś więcej. Nagrania też przepiękne, chyba to drugie najbardziej mi się podoba.
OdpowiedzUsuńMój ulubiony poeta.. Najbardziej lubię ''Z nim będziesz szczęśliwsza''.
OdpowiedzUsuńlubię Stachurę :)
OdpowiedzUsuńale uważam, że SDM go zniszczyło. zupełnie mi się nie podoba ich wykonanie jego twórczości.
Wyjątkowy utwór niebanalnego poety:)
OdpowiedzUsuńJeśli poeta śpiewa swój utwór, to jest dla mnie absolutna całość. Oryginał! I tak jest tutaj. :)
OdpowiedzUsuńKocham SDM, wiersz jest wspaniały, a notka o samym poecie niezwykle ciekawa.
OdpowiedzUsuńLubię jego twórczość i kiedyś dużo słuchałam utworów w wykonaniu Starego Dobrego Małżeństwa.
OdpowiedzUsuń