# 247. Poezja serca [21]

Zanurzcie się wraz ze mną w otchłań miłości…

Między nami nic nie było

Adam Asnyk 

Między nami nic nie było!

Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych,

Nic nas z sobą nie łączyło

Prócz wiosennych marzeń zdradnych;

Prócz tych woni, barw i blasków

Unoszących się w przestrzeni,

Prócz szumiących śpiewem lasków

I tej świeżej łąk zieleni;

Prócz tych kaskad i potoków

Zraszających każdy parów,

Prócz girlandy tęcz, obłoków,

Prócz natury słodkich czarów;

Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów,

Z których serce zachwyt piło,

Prócz pierwiosnków i powojów

Między nami nic nie było! 

Poezja miłosna Adama Asnyka, choć przepiękna, zawsze ma cechy niespełnienia, smutku, pewnego niedomówienia. Może dzieje się tak dlatego, że poeta nie był nigdy szczęśliwie zakochany. Jego romans z Anielą Grudzińską zakończył się bardzo szybko, bo przyszli teściowie nie zaakceptowali tego związku; a potem został młodym wdowcem. Również wiersz, który Wam dziś przypominam, ukazuje cierpienie poety spowodowane rozstaniem z ukochaną. 

Twórczość Asnyka to prawdziwa kopalnia poezji miłosnej i na pewno jeszcze nie raz do niej powrócę. Mam nadzieję, że tym wierszem zachęciłam Was do jej poznania. Podoba Wam się?  

Ten wiersz doczekał się również wielu wykonań muzycznych. Najbardziej znani jego wykonawcy to Kasia Nosowska i Michał Żebrowski, ale wydaje mi się, że również pozostałe są warte posłuchania. Zresztą… oceńcie sami.