# 228. Poezja serca [11]

Zanurzcie się wraz ze mną w otchłań miłości…

Co nam zostało z tych lat

Julian Tuwim

Dawne dni, czułe dni

Wonią bzów przepojone,

Wiosną we krwi

Szumiał złoty nasz śpiew.

Dziś jesień łka,

Lecą dziś zwiędłe liście z drzew.

I bolesny sen mi się śni

Z nocy i dni

Minionych.

Co nam zostało z tych lat

Miłości pierwszej?

Zeschnięte liście i kwiat

W tomiku wierszy.

Wspomnienia czułe i szept,

I jasne łzy co nie schną,

I anioł smutku, co wszedł,

I tylko westchnął.

W jeden cień, w jeden dźwięk,

W jedną pieśń melancholii

Złączył nas los.

Płyńmy razem w tę dal,

Czy szczęście to, czy to śmierć

Czy serdeczny żal.

To na zawsze — zawsze już jest,

Nasze już jest,

Choć boli...

Co nam zostało z tych lat

Miłości pierwszej?

Zeschnięte liście i kwiat

W tomiku wierszy.

Wspomnienia czułe i szept

I jasne łzy co nie schną,

I anioł smutku, co wszedł,

I tylko westchnął.

I znowu Julian Tuwim, którego prawie każdy wiersz mógłby się znaleźć w cyklu „Poezja serca”. Potrafił pisać tak pięknie, że mało kto może Mu dorównać. Wiersz, który budzi wspomnienia, przypomina o pierwszej miłości, o pierwszych porywach serca. Ja również niedawno znalazłam wśród kartek starej książki zasuszony kwiat – nie był to co prawda tomik wierszy, ale za to konwalia pochodziła z jednego z bukiecików, jaki dostałam kiedyś od swojej pierwszej miłości. I został mi tylko ten kwiatek „z tych lat miłości pierwszej”. Dlatego postanowiłam podzielić się z Wami tym oto przepięknym wierszem mistrza. Podoba Wam się ten wiersz? Ja go uwielbiam. Zapraszam.

I jak zwykle dodatek muzyczny, a nawet trzy dodatki. Wiersz „Co nam zostało z tych lat” w interpretacji Tadeusza Faliszewskiego, Mieczysława Fogga i kwartetu w składzie Marian Opania, Janusz Radek, Jacek Wójcicki i Lesław Żurek. Posłuchajcie wspomnień z dni pierwszej, niezapomnianej miłości.